Oğlumla muhabbetlerimiz bir hayli arttı. Artık devamlı sohbet eder haldeyiz. Geçen hafta, ananemizden eve geçiyorduk. Saat gece 11.00, bizim veledin doğal olarak uykusu gelmiş. Bizimki başlamaz mı şarkı söylemeye, mest oldum. Şarkımız şu şekilde:
uykudan uyanmış, gülermiş bakarmış
babası onu severmiş, öpermiş
Yalnızca bu kısımlarını öğrenmiş olsa da, o minicik ağızdan şarkı dinlemek çok keyifliydi. Pepe'yi de çok seviyor ve ordan da "2 ekmek aldım", "Pepe Pepe çok ağlıyor", gibi şarkıları söylüyor. Uykuya şarkı eşliğinde geçiyoruz, hareketli veya hareketsiz, hiç farketmez. Arabada bile radyo açık değilse uyumamayı tercih ediyor.
Yeni doğan bir bebekle, iletişim kurmanın çok önemli olduğuna inanıyorum. Bu iletişim, dokunarak, koklayarak, konuşarak olabilir. Anne karnında bile, bebekler sesleri duyup tepki verebiliyorken, doğduktan sonra da göz teması kurulması, farklı tınıda müziklerin dinletilmesi, onunla konuşulması çok önemli bence. Bununla birlikte, bebeklikten itibaren televizyonla çok vakit geçirmemesi de sağlanmalı. Televizyon, biz yetişkinler açısından bile fazla seyredildiğinde, olumsuz etkiler gösteren bir alet. Herşeyi dengelemek önemli. Kerem 5. ayını bitirdiğinde çalışmaya başladım. Çalışmadan önce gündüzleri televizyon açmamaya özellikle dikkat ediyordum, özellikle TV karşısında yemek yedirmekten uzak duruyordum. Zaten oğluşum, Tv ile arasına hep bir mesafe koymuştur. Enerjisine yetişemeyip yorulduğum zamanlarda itiraf ediyorum TV açıp biraz izlesin istiyordum. Ama O, oturup TV izlemek yerine, hoplayım, zıplayım, karıştırayım diyordu. 2 yaşına yaklaşmaya başladığında TRT ÇOCUKTAKİ bazı programlar çok sevdi. Özellikle de Pepe'yi çok sever oldu. Hatta bu aralar onunla konuşuyo. "Pepeee ordan gitme, Pepeee pembe kule :)" Bu kadarcıktan da birşey olmaz sanırım di mi:) Gerçi Fransa 3 yaşına kadar TV izletilmesini yasaklamış ama...
Yazının sonunu haftasonuyla bitireyim.
Bizim küçük adam, c.tesi sabah 7.30 da uyanmış, hemen annesinin kalkmasını istiyor. ben de; oğlum biraz daha uyuyayım sen oyna dediğim halde, kızdı beni kaldırdı. Neyse biz kalktık, sütümüzü içtik, birşeyler yedik. Saat oldu 10.30 babamız hala uyuyor. "Oğlum Babanı kaldırır mısın?" dedim. Koşarak babasının yanına gitti. "Anne uyuyo babam" dedi, "tamam oğlum kaldır babanı işte" deyince. "Yaaaaaa uyuyooo istemicem, kaldırmıcam, uyusun" dedi. Bu durumu Pazar sabahı da yaşadık. Babası duyunca haliyle çok sevindi...
(İç ses) Oğlum bi güzellik yapsan haftaya, annem uyuyo baba, sen kalk desen... Çok mu şey istiyorum acaba :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder